کاهش آثار منفي تنش خشکي در نخود با کاربرد اسيد هيوميک و عصاره جلبک دريايي

اين آزمايش در سه تکرار به صورت کرت دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي انجام شد. عامل اصلي، تنش خشکي در چهار سطح آبياري کامل (شاهد)، قطع آب در مراحل گل دهي، غلاف دهي و قطع آبياري از مرحله گلدهي تا برداشت. عامل فرعي نيز محلول پاشي در سه سطح آب مقطر (شاهد)، اسيد هيوميک و عصاره جلبک دريايي و عامل فرعي- فرعي مربوط به ارقام هاشم، ILC482 و محلي شاهرود (ميامي) بود. نتايج نشان داد اثر متقابل تيمار تنش خشکي در محلول پاشي بر تعداد غلاف در بوته، وزن صد دانه و شاخص برداشت معني دار بوده است. ارقام تحت تيمارهاي آبياري در صفات عملکرد بيولوژيک، عملکرد اقتصادي و شاخص برداشت اختلاف آماري معني داري نشان دادند. همچنين استفاده از محلول پاشي با ترکيبات اسيد هيوميک و عصاره جلبک دريايي صفات تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته و شاخص برداشت در ارقام مختلف تحت تاثير قرار داد. تنش خشکي باعث کاهش 13 درصدي عملکرد دانه در ارقام مختلف نخود شد ولي استفاده از اسيد هيوميک به صورت محلول پاشي توانست با 50 درصد افزايش تعداد غلاف در بوته و دانه در بوته اثرات منفي تنش را کاهش دهد. واکنش ارقام مختلف نيز نسبت به کاربرد مواد طبيعي تقريبا يکسان بود ولي رقم ILC482 به دليل بالاتر بودن تعداد غلاف و دانه در بوته پس از کاربرد مواد طبيعي، کارايي بيشتري نسبت به دو رقم ديگر داشت. توليد گياهان زراعي در شرايط تنش هاي محيطي (علوم زراعي) دانشگاه شاهد